πυγμαίος

-α, -ο / πυγμαῑος, -αία, -ον, ΝΜΑ

1. αυτός που έχει μέγεθος πυγμής, σπιθαμιαίος, κοντορεβιθούλης, νάνος

2. κοντόσωμος, μικρόσωμος

νεοελλ.

(το αρσ. πληθ. ως κύριο όν.) οι Πυγμαίοι

κάθε ανθρώπινη ομάδα τής οποίας οι ενήλικοι άνδρες φθάνουν σε ύψος μικρότερο από 150 εκατοστόμετρα

αρχ.

1. (το αρσ. στον πληθ. ως κύριο όν.) οἱ Πυγμαῑοι

α) φυλή νάνων που κατοικούσε στην περιοχή τού Άνω Νείλου τής Αιθιοπίας («ὅθεν ὁ Νεῑλος ῥεῑ

ἔστι δὲ ὁ τόπος οὗτος περὶ ὅν οἱ Πυγμαῑοι κατοικοῡσιν», Αριστοτ.)

β) μυθικός λαός που κατοικούσε στη νήσο Θούλη

2. φρ. «τὰ Πυγμαίων» — η χώρα τών Πυγμαίων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πυγμή + κατάλ. -αῖος (πρβλ. μοιρ-αίος). Τη λ. δανείστηκαν οι ξένες γλώσσες, πρβλ. αγγλ. pygmy, γαλλ. pygmee].